دختر من.....

خدایا به امید تو...

من برای دخترم از این کارت‌های آموزش لغات فارسی و انگلیسی نمی‌خرم،از دوسالگی مغزش را با یک مشت فکر مزخرف مثل “یاد نگرفتن لغات فلان مبحث” درگیر نمی‌کنم،دخترم را می‌برم پارک..می‌گذارم آزادانه بدود،حتی گاهی زمین بخورد..می‌گذارم دخترم با بچه‌های همسن خودش گرگم به هوا بازی کند..می‌گذارم بهترین تفریحش وقت‌هایی که می‌رویم پیک نیک گل بازی باشد نه پز دادن سطح زبان انگلیسی به دختر عموهایش،من با دخترم خاله بازی می‌کنم..بعضی وقت‌ها می‌گذارم دکتر بشود و با چوب بستنی‌اش معاینه‌ام کند،اما برایش این کارت‌های آموزش بچه‌های دو ساله نمی‌خرم!

من می‌گذارم دخترم توی خانه کنار من شیرینی درست کند،از بچگی رولت گوشت درست کردن را بهش یاد می‌دهم،دست زدن به چرخ خیاطی‌ام را برایش ممنوع نمیکنم،عکس گرفتن با دوربین خودم را ممنوع نمی‌کنم،همیشه لباس‌های رنگی می‌دوزم برایش و بهش یاد آوری می‌کنم که رسالت بزرگی در شاد کردن دل مردم دارد..من دخترم را برای انتخاب رشته دبیرستانش پیش مشاور نمی‌برم،بهش زمان کنکور را یادآوری نمی‌کنم،تعداد تست‌هایش را نمی‌شمارم و می‌گذارم آن راهی را برود که از ته ته ته دلش دوست دارد..برای دخترم و دوست‌هایش مهمانی‌های کوچک خودمانی می‌گیرم..با دوست‌هایش دوست می‌شوم..رفت و آمد با قشر خاصی از افراد یا جنس خاصی از آدم‌ها را قدغن نمی‌کنم..رابطه با جنس مخالف را طوری بهش می‌فهمانم که خودش بتواند تصمیم درست را بگیرد..هر کدام از لوازم آرایشم را که بخواهد بهش می‌دهم و می‌گذارم خودش به این نتیجه برسد که با چه ظاهری قشنگ تر است.
من می‌دانم که دخترم شاید نابغه بزرگی نشود،شاید دانشجوی نمونه‌ای نباشد..شاید حتی دانش آموز درس خوانی هم نباشد اما بی شک انسان بزرگی خواهد شد..دخترم کسی می‌شود که قدر رنگ‌ها را می‌داند...

دختر من با تک تک ذره‌های وجودش “دختر من بودن” را داد می‌زندو من به جای همه درس‌هایی که خوانده‌ام،به جای همه تست‌هایی که زده‌ام،به جای همه مقاله‌هایی که نوشته‌ام،فقط برای تربیت کردن همچین دختری خودم را تحسین میکنم...

اگر یه روز تصمیم بر ازدواج بگیرم و دختر دار بشم قطعا چنین دختری خواهم داشت کسی که بتونه تماما از پس خودش بر بیاد کسی که براش کار دخترونه پسرونه معنی نداره...

کسی مادرش من باشم....